ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΣΤΙΣ ΡΥΤΙΔΕΣ ΜΟΥ

Το βιβλίο πραγματεύεται τον έρωτα και τον θάνατο μέσα από οκτώ ανθρώπινες καταγραφές.
– Σε κάθε κεφάλαιο κι ένα όνομα. Επτά γυναίκες κι ένας άντρας.
– Κοντά τους κι ένας παρατηρητής. Ένας εξομολογητής. Ένας μάρτυρας. Που κι αυτός, με την σειρά του, φοβάται, χαίρεται, δειλιάζει, τολμά, κλαίει, γελά, πονά, αμφισβητεί, πιστεύει.
– Ένας παρατηρητής, με ζωή δανεική.
– Από τις ζωές των άλλων.
– Σε κάθε κεφάλαιο κι ένα ρήμα, που εκπροσωπεί το πρόσωπο στο οποίο αναφέρεται. Εκφράζει το μοτίβο της δικής του διαδρομής. Σκιαγραφεί τον διαφορετικό ψυχισμό. Φωτογραφίζει την άλλη… ματιά.
– Κι αλήθεια… Που πάνε οι ψυχές όταν φεύγουν; Το αναπάντητο ερωτηματικό.
– Κι αλήθεια… Γιατί με τον έρωτα νομίζουμε πως θα ξορκίσουμε τον θάνατο;
– Που συναντιούνται… ο έρωτας κι ο θάνατος;
– Υπάρχει το ένα χωρίς το άλλο;
– Ότι βιώνουμε είναι αληθινό ή μας ξεγελά η πλάνη;
– Κι αυτό το… σώμα, ποια έκφραση να διαλέξει για να φανερωθεί;
– Κι εκείνη η… ψυχή, ποια μορφή να πάρει για να αποκαλυφθεί;
– Τα ερωτηματικά επιδέχονται όλες τις ερμηνείες.
– Το συμπέρασμα παραμένει ίδιο.
– Ένας είναι ο δρόμος.
– Αυτός που πρέπει να κάνουμε.
– Κι αυτό, δεν αλλάζει.