Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΜΠΡΑΗΜ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΟΡΑΝΙΟΥ

“Α όχι, Μομό! Βγες από τον αυτοκινητόδρομο! Αυτοκινητόδρομος σημαίνει: Περάστε, περάστε, δεν έχει τίποτα να δείτε. Είναι για τους χαζούς που θέλουν να πάνε γρήγορα από το ένα σημείο στο άλλο. Εμείς δεν κάνουμε γεωμετρία· ταξιδεύουμε. Βρες μου ωραίες δημοσιές που δείχνουν ό,τι αξίζει να δει κανείς.”
“Πώς φαίνεται ότι δεν οδηγείτε εσείς, κύριε Ιμπραήμ…”
“Για να σου πω, Μομό! Αν δεν θες να δεις, πάρε το αεροπλάνο όπως όλος ο κόσμος.”
“Το μέρος εδώ είναι φτωχό, κύριε Ιμπραήμ;”
“Ναι, είναι η Αλβανία.”
“Κι εδώ;”
“Σταμάτα το αυτοκίνητο. Μύρισε. Τι μυρίζεις; Μυρίζει ευτυχία. Είμαστε στην Ελλάδα. Οι άνθρωποι δεν τρέχουν πέρα-δώθε, μες στο χασομέρι τους μας κοιτάζουν να περνάμε, αναπνέουν βαθιά. Βλέπεις, Μομό, εγώ θα ‘ χω περάσει όλη μου τη ζωή δουλεύοντας, αλλά δουλεύοντας αργά, με το πάσο μου· ούτε πολλά λεφτά μ’ ένοιαζε να κάνω, ούτε να ‘ρχονται ουρές οι πελάτες. Αυτό είναι το μυστικό της ευτυχίας: η βραδύτητα. Τι θες να κάνεις όταν μεγαλώσεις;”
“Δεν ξέρω, κύριε Ιμπραήμ. Ή μάλλον ξέρω: Εισαγωγές-εξαγωγές.”