ΒRΑΝDΥ SΟUR

Τι σχέση έχουν το μπράντι σάουαρ, η σουμάδα και η κουμανταρία με το χτίσιμο ενός ξενοδοχείου που έμελλε να αλλάξει την ιστορία ενός τόπου; Ποιος τραγουδά καλύτερα τον πόνο της πατρίδας, ο Ρουβάς ή ο Νταλάρας; Μήπως είναι η πολιτική που σε αναγκάζει να μην πιεις ξανά ποτέ σου αϊράνι; Και τελικά, πότε πίνεις τον ελληνικό και τούρκικο καφέ; Στις γιορτές ή στις κηδείες;
Η Κωνσταντία Σωτηρίου γράφει για το Μεγάλο Παλάτι της Λήδρας που κατασκευάστηκε για να οικοδομήσει το μέλλον μιας νεοσύστατης χώρας, της Κύπρου. Μέσα από γλυκόπικρα ποτά και αλμυρές ιστορίες, μέσα από συνταγές για τσάι λεβάντα, λικέρ κιτρομηλάκι και χαμένες ευκαιρίες, ο αναγνώστης παρακολουθεί το πώς η ανέγερση, η δόξα και η κατάρρευση ενός κτιρίου μπορεί να αντανακλά το χτίσιμο, τις «φασαρίες» και τον σπαραγμό μιας ολόκληρης χώρας. Πιάνοντας το νήμα από τον βασιλιά Φαρούκ, που ενέπνευσε το θρυλικό Brandy Sour στα χρόνια του Μεσοπολέμου, και περνώντας στις κλωστές το γιασεμί των δροσερών καλοκαιριών της ματαιωμένης προσδοκίας, η συγγραφέας γράφει για γνωστούς και άγνωστους ανθρώπους που αφήνουν το αποτύπωμά τους στο Λήδρα Πάλας. Για τις ελπίδες, τις υποσχέσεις, τα λαμπερά φώτα της ακμής και τους γκρεμισμένους τοίχους της παρακμής και της λύπης, μα και για το αζίζ, το άγιο νερό, που μπορεί να σε κάνει να αντιμετωπίσεις ολόκληρο τον κόσμο. Και ίσως, για τη δίψα που αφήνει στο στόμα και στις ψυχές η Ιστορία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)