“Την κατοχική περίοδο 1941 – 44 στην πατρίδα μας είχαμε δύο εχθρούς:
1) Τον «ΟΡΑΤΟ» και 2) τον «ΑΟΡΑΤΟ».
Ο «ορατός» ήταν οι Γερμανοί, οι Ιταλοί και οι Βούλγαροι. Ο λαός τους έβλεπε και αρκετές φορές μπόρεσε να αποφύγει αυτό τον εχθρό.
Ο δεύτερος εχθρός ήταν ο «ΑΟΡΑΤΟΣ».
Ο λαός τους ονόμασε «ΔΟΣΙΛΟΓΟΥΣ».
Ο λαός δεν τους έβλεπε και ήταν αυτοί, που άνοιγαν πόρτες για να υλοποιήσει ο «ΟΡΑΤΟΣ» εχθρός το κτηνώδες έργο του. Ήταν παντού, σε όλη την κρατική, σε πόλεις και χωριά, μηχανή, προσφέροντας με το αζημίωτο τις υπηρεσίες τους.
Ο «ορατός» εχθρός επέτρεπε στους «αόρατους» εχθρούς να πλουτίσουν εις βάρος των ανήμπορων, να αντιδράσουν εναντίον πατριωτών και όλων όσων είχαν ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. … …”
(Από τον πρόλογο του συγγραφέα)
… “Η μορφή του δοσιλογισμού δεν είναι μονοδιάστατη. Η προδοτική συμπεριφορά έναντι της πατρίδας και των συμπολιτών μας, πήρε ποικίλες μορφές στα χρόνια της γερμανοιταλικής κατοχής. Δοσίλογος δεν ήταν μονάχα ο κουκουλοφόρος, που κατέδιδε τον αντιστασιακό Έλληνα και την αγωνιζόμενη Ελληνίδα, ώστε να βασανιστεί, να οδηγηθεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης ή να εκτελεστεί. Ήταν κι ο κάθε ένας που με το πρόσχημα της κόσμιας συνεργασίας για τη διάσωσή της ζωής του και το συμφέρον της οικογένειάς του, πατούσε επί πτωμάτων και άφηνε στο διάβα του νεκρούς, από τις ενέργειες ή τις εσκεμμένες παραλήψεις του. Η συνεργασία αυτή ήταν, είτε άμεσα πολιτική, είτε γίνονταν με έμμεσο τρόπο μέσω διοικητικών, εμπορικών, οικονομικών, ιδεολογικών και προπαγανδιστικών διαύλων και μηχανισμών.
Τα τελευταία χρόνια γίνονται αρκετές ερευνητικές και εκδοτικές προσπάθειες στη χώρα μας, να αναδειχτούν πτυχές της ελληνικής αντίστασης την περίοδο του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Κάποιες από τις εργασίες αυτές επικεντρώνονται σε όσους από τον ντόπιο πληθυσμό συνεργάστηκαν με τους κατακτητές. Το ανά χείρας βιβλίο είναι μια πρώτη τέτοια προσπάθεια. Να φωτίσει πτυχές του ελληνικού δοσιλογισμού την περίοδο εκείνη και συγκεκριμένα να αναδείξει το μέγεθος και την έκτασή του στο νησί της Κρήτης
