“Το 1989 ο Κώστας Μουρσελάς, ήδη διακεκριµένος θεατρικός συγγραφέας, εκδίδει τα Βαµµένα κόκκινα µαλλιά, το πρώτο του µυθιστόρηµα, και µας συστήνει έναν από τους πιο αξιοµνηµόνευτους χαρακτήρες της ελληνικής λογοτεχνίας: Εµµανουήλ Ρετσίνας, ο επονοµαζόµενος Λούης, η µετενσάρκωση του Αλέξη Ζορµπά στη µεταπολεµική Αθήνα, ένας σχεδόν ωραίος, σχεδόν τεµπέλης, σχεδόν αγράµµατος, σχεδόν άθεος. Μαζί µε τον Κωνσταντίνο Μανολόπουλο, τον διανοούµενο, και την ωραία Μάρθα είναι οι ήρωες µιας ιστορίας πάνω στην οποία θα στηθεί η τοιχογραφίας µιας ολόκληρης εποχής.
…ο κατεξευτελισµός της γυναίκας µέσα από την αφήγηση του Μουρσελά. Δεν είναι η στάση του συγγραφέα, είναι η στάση µιας σεξουαλικά πεινασµένης, λυσσασµένης αρσενικής γενιάς, πορνοδίαιτης και βωµολόχας, µιας γενιάς που έλιωσε τα πόδια της στις «µπουρδελότσαρκες» και που µόνο τη µάνα-γυναίκα σεβόταν…
Η σωτηρία αυτής της κοινωνίας ήταν αυτή η σχεδία βίου, το ξυλάρµενο σωσίβιο, το πιάσιµο της καλής, το βόλεµα ή το άρπαγµα της ευκαιρίας. Ένας λαός έρµαιος στον τυχοδιωκτισµό της πολιτικής, ελπίζοντας µόνο στη λαχειοφόρο τύχη και στο δυάρι µε λουτροκαµπινέ.”
Κώστας Γεωργουσόπουλος, περ. ΛΕΞΗ τ. 112
“Μου έτυχε να διαβάσω ωραία βιβλία, που όµως όταν ήµουνκουρασµένος µε νύσταζαν. Το βιβλίο αυτό του Μουρσελά, κάποιες φορές που το πήρα, κουρασµένος και νυσταγµένος, µε ξενύσταζε. Φοβερό προσόν και απαραίτητο για ένα βιβλίο, όπου το πολυπρόσωπο της αφήγησης απαιτεί να διαβαστεί γρήγορα, αν δεν θέλει να χαθεί µέσα στον κυκεώνα της αφήγησης και να ξεχάσει το whoiswho των ηρώων…”
ΜπάµπηςΔερµιτζάκης, περ. Έρευνα
“…σχεδόν όλες οι ηρωίδες καταλήγουν πόρνες, είτε αυθεντικές είτε στο «µπορντέλο της ζωής», πάντως εκδιδόµενες στο ανδρικό έλεος.”
ΜάρηΘεοδοσοπούλου, εφηµ. Εποχή
“TαΒαµµένα κόκκινα µαλλιά είναι ένα κλασικό πλέον µυθιστόρηµα χαρακτήρων, ένα ψυχολογικό µυθιστόρηµα µε στέρεη κοινωνική σκηνοθεσία και έντονο ερωτισµό.”
Άρης Μαραγκόπουλος
“…το χαρακτήρισαν (έχετε και µετράτε): αισθησιακό, ερεθιστικό, χυδαίο, προκλητικό, τρυφερό. Μέσα από τις σελίδες του –λένε– ξετυλίγεται µια πολύχρωµη τοιχογραφία της εποχής µας, από σύγχρονους Άµλετ, Ζορµπάδες, από αγιοποιηµένα κοπρόσκυλα, αυνάνες, νυµφοµανείς, αστούς, µικροαστούς, από πολλούς πρώην προλετάριους και πρώην ιδεολόγους, κάλπηδες, ξεφτίλες, καριερίστες… µια άλλη γεύση του πάντα σεµνού και µετρηµένου Μουρσελά.”
ΝΕΑ, Ωτοβλεψίες
“Συναρπαστικό ανάγνωσµα. Το λογοτεχνικό γεγονός της χρονιάς, αλλά και ένα κατόρθωµα συνθετικής εργασίας που εγγράφεται αυτοδικαίως στην ιστορία της πεζογραφίας µας… µοιάζει µε πίνακα του Ιερώνυµου Μπος… Το βιβλίο του Μουρσελά δεν περιγράφεται. Διαβάζεται. Απολαµβάνεται. Αποκτήστε το.”
Κώστας Σταµατίου, εφ. ΤΑ ΝΕΑ
