Πάντα με προβλημάτιζε η έννοια του χρόνου και το τι κάνουμε με αυτόν.
Πώς διαχειριζόμαστε τον θυμό, τα στερεότυπα, την κριτική των άλλων, τις βαθύτερες επιθυμίες μας.
Ζούμε σε περίεργες εποχές. Τρέχουμε να προλάβουμε τα πάντα προσέχοντας πιο πολύ την “εικόνα” μας, παρά εμάς τους ίδιους.
Μακάρι να ερχόμασταν στη ζωή με “οδηγίες χρήσης”.
Να ξέραμε τι πρέπει να κάνουμε ανά πάσα στιγμή.
Να μπορούμε να βρίσκουμε με τη μία τη δουλειά των ονείρων μας ή την παραμυθένια σχέση που πολλοί φαντασιώνονται.
Να ζούσαμε περιτριγυρισμένοι από αληθινούς φίλους και αξιόπιστους συνεργάτες.
Να μην είχαμε να αντιμετωπίσουμε απώλειες κάθε είδους.
Ίσως, πάλι, θα ήταν άχρηστος ένας τέτοιος “οδηγός χρήσης”…
Γιατί, τελικά, όλα είναι -ήδη- εδώ.
