ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ

Από το θάνατο του Στάλιν και την άνοδο του Χρουστσιώφ στην εξουσία το 1953 μέχρι την παραίτηση του Χρουστσιώφ το 1964 και λίγο μετά, ο κόσμος συνταράσσεται από μια αλυσίδα επαναστατικών και απελευθερωτικών κινημάτων, που θα ήταν δύσκολο να εμφανιστούν κατά τη σταλινική περίοδο. Όχι γιατί δεν υπήρχαν και τότε επαναστάτες και καταπιεσμένοι, αλλά διότι ο σταλινισμός ποτέ δεν ευνόησε τις αριστερού χαρακτήρα τοπικές συγκρούσεις και τα αυθόρμητα επαναστατικά κινήματα, ίσως απ’ το φόβο πως δεν θα ήταν υπό, ή θα ξέφευγαν από τον έλεγχό του. Κυρίως μετά τη στρατιωτική επέμβαση των Αμερικανών στο Βιετνάμ το 1960 και μέχρι την οριστική ρήξη του Καντάφι με τη Δύση το 1981, ο “καπιταλισμός της περιφέρειας” δέχεται αλλεπάλληλα πλήγματα και η θεωρία του Τρότσκι για τη “διαρκή επανάσταση” φαίνεται να επαληθεύεται παραλλαγμένη. Τελικά, δεν θα επαληθευτεί ούτε αυτή. Η νεοαποικιοκρατία θα αποδειχτεί πολύ πιο αποτελεσματική από την αποικιοκρατία. Οι φτωχοί έχουν ανάγκη από την οικονομική βοήθεια των πλουσίων. Και οι πλούσιοι -βοηθώντας τους- βοηθούν τον εαυτό τους. Όποιος τρώει δεν μιλάει. Ούτε πολεμάει.
Ο πόλεμος του Βιετνάμ έχει τελειώσει το 1975, και από τότε όλα φαίνονται να κινούνται νωχελικά προς μια κατάσταση παρατεταμένης ηρεμίας. Μόνο ο Καντάφι συντηρεί αποτελεσματικά, αν και λιγάκι άτσαλα, την αντικαπιταλιστική και αντιαμερικανική οργή σ’ όλον τον κόσμο. Ο θάνατος του Μπρέζνιεφ το 1982 θα ανανεώσει τις ελπίδες για ένα νέο ξεκίνημα των επαναστατικών διαδικασιών, μέσα και έξω από την ΕΣΣΔ, από σωστότερη αφετηρία αυτή τη φορά. Οι ελπίδες θα κορυφωθούν το 1985 με την άνοδο του Γκορμπατσώφ στην εξουσία, αλλά θα εξανεμιστούν με την πτώση του και τη διάλυση της Χώρας του Λένιν το 1991. Τη χρονιά αυτή, ο “υπαρχτός σοσιαλισμός” θα περάσει στην ανυπαρξία. Τώρα, όλα πρέπει ν’ αρχίσουν απ’ την αρχή, με την κτηθείσα στο μεταξύ πείρα. Και με δημοκρατία. Το βιβλίο αυτό συγκεντρώνει και περιγράφει τη σκόρπια δώθε κείθε ανά τον κόσμο αντιαποικιοκρατική και επαναστατική πείρα 38 ετών (1953-1991), με την ελπίδα πως κάποιοι θα την αξιοποιήσουν όταν έρθει το επαναστατικό πλήρωμα του χρόνου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)