“Έχω μια συμβουλή προς όσους παραπαίουν στο σφαλερό μονοπάτι του ασιατικού μυστικισμού και του διαλογισμού, ακόμη κι αν τούτο περιορίζεται σε μια απλή βόλτα μέχρι τα αντίστοιχα ράφια περί εσωτερισμού στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς τους: Όποιος από αυτούς έχει αναγνωρίσει την προσωπική του αδυναμία και υστέρηση, αυτός είναι έτοιμος να άρει τον Σταυρό του Ιησού, για να απελευθερωθεί από την αμαρτία του, την προδοσία εις βάρος της αγάπης του Θεού. Είναι μια απόφαση που πηγάζει από βαθιά ανάγκη και οδηγεί τον άνθρωπο διά της μετανοίας απευθείας στη συγχωρητική και αγαπητική αγκαλιά του Ιησού. Ο δρόμος αυτός δεν είναι βολικός κι άνετος, όχι, αλλά είναι η μεγαλύτερη περιπέτεια που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος, ιδιαίτερα μάλιστα με την προοπτική της νίκης και την πεποίθηση της αιωνίου ζωής.
“Κανείς δεν πηγαίνει στον Πατέρα παρά μόνο αν περάσει από μένα”, λέει ο Χριστός (Ιωάν. ιδ΄, 6). Κανένας ιδρυτής οποιασδήποτε θρησκείας δεν διακήρυξε ποτέ ότι είναι ο ένας και μοναδικός Θεός. Ακόμη κι αν αυτή η αποκλειστική αξίωση του Ιησού στέκει στον λαιμό των περισσοτέρων από τους συγχρόνους μας ως μισαλλόδοξη, μη συγκαταβατική και απαράδεκτη, “… κήρυγμα προσβλητικό για τους Ιουδαίους κι ανόητο για τους εθνικούς” (Α΄ Κορ. α΄, 23), δεν παύει ωστόσο να είναι απαρασάλευτα αληθινή. Για την ανθρωπότητα που υποφέρει και πονά, υπάρχει μία μονάχα βοήθεια: Ο Ιησούς Χριστός, που δύναται τα πάντα. Μόνο ένα δεν μπορεί, κι αυτό είναι να μπει στην καρδιά σου, όταν εσύ δεν το θέλεις.
Ένα βιβλίο που απομυθοποιεί τους σύγχρονους “δούρειους ίππους” του ασιατικού μυστικισμού και τα σφαλερά μονοπάτια των ανθρώπινων αναζητήσεων και αναδεικνύει την ασφαλή οδό για αυτογνωσία και αλήθεια: Το πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού, μέσα από το φως της Ορδόδοξης πίστης και των πατέρων της Εκκλησίας.
