ΗΘΟ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΠΙΣΤΗ – ΠΙΣΤΩΣΗ

Οι οικονομικές επιλογές γίνονται απο έναν “Άνθρωπο” -όχι από έναν ακρωτηριασμένον “οικονομικό άνθρωπο”: Διότι ΩΦΕΛΕΙΑ δεν είναι μόνον όσα αγοράζονται, αλλά συχνότατα είναι και πλήθος από χαρές, η απόκτηση των οποίων προϋποθέτει επιλογές ζημιογόνες σε όρους χρηματικούς!
Άσε που και ο Δαρβίνος μας είπε οτι μόνον εκείνες οι Ομάδες χιμπατζήδων απόχτησαν εξελικτικό πλεονέκτημα, όσες είχαν “εσωτερική συνοχή” (δηλαδή Ήθος). Και δέν είναι τυχαία η ετυμολογική ταυτότητα ανάμεσα στην Πίστη και στην Πίστωση: Πλήθος δράσεων παραγωγής πλούτου (“πίστωση”) στηρίζονται σε στάσεις και πράξεις ηθολογικής κατηγορίας (“εμ-Πιστωσύνη”).
Ετούτο γίνεται και θεωρητικώς κατανοητό: Σκέψου οτι εξαρτώμαι καίρια απ’ την Κοινότητα (στηρίζομαι στην αλληλεγγύη της, καθρεφτίζομαι στα μάτια-της για να υπάρξω), αλλ’ ωστόσο την ανταγωνίζομαι – αφού τα αγαθά δέν επαρκούν “για όλους και ακόπως”. Αυτή λοιπόν η καραμπινάτη αντίθεση είναι θέμα Ηθοπολιτικό – κι επομένως, πώς μπορούν να μιλάνε για “καθαρώς οικονομικά” φαινόμενα; Και πώς οι “οικονομικές” μας επιλογές της τελευταίας 30-ετίας ήσαν αθώες απέναντι στα παιδιά και στα εγγόνια μας (τους σημερινούς ανέργους)…
Μ’ αυτά και γι’ αυτά, το βιβλιαράκι πήρε τον τίτλο “Ηθο-Οικονομικά”.
Κάτω τα τεχνοκρατικά στεγανά, ζήτω η Ευθύνη.