ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΠΙΡΡΟΗ (ΠΩΣ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΞΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ ΤΩΝ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΩΝ ΤΟΥΣ)

Το πανάρχαιο ερώτημα για κάθε ηγέτη είναι ένα: πώς αναδεικνύουμε τον καλύτερο εαυτό των υφισταμένων μας; Οποιοσδήποτε έχει διευθύνει μία εταιρεία, έχει μεγαλώσει παιδιά, έχει διοικήσει μία στρατιωτική μονάδα ή έχει προπονήσει μία ομάδα, πασχίζει να βρει το κλειδί, για να βοηθήσει τους άλλους να αριστεύσουν και να εκφράσουν τις δυνατότητές τους. Είναι εντυπωσιακό πόσο συχνά καταφεύγουμε στην επίκριση και όχι σε μια προσέγγιση, η οποία ουσιαστικά διαπλάθει έναν καλύτερο υφιστάμενο και έναν καλύτερο άνθρωπο.
Τι θα γινόταν αν μπορούσαμε να εκφράσουμε Λόγια Ζωής που να μεταμορφώνουν όσους βρίσκονται κάτω από την επιρροή μας, φουντώνοντας τη φλόγα των αυθόρμητων κινήτρων; Τι θα γινόταν αν οι υφιστάμενοί μας έβρισκαν έναν σπουδαίο σκοπό σε αυτό που κάνουν και αφιερώνονταν στη δουλειά τους με όλη τους την ψυχή; Δεν είναι αυτό που πραγματικά θέλουν όλοι οι ηγέτες, γονείς και δάσκαλοι; Όλοι μας ελπίζουμε να καλλιεργήσουμε τα εσωτερικά κίνητρα των άλλων, έτσι ώστε τα άτομα στα οποία ηγούμαστε να γίνουν καλύτεροι υπάλληλοι, καλύτεροι μαθητές, καλύτεροι αθλητές. Πρόσφατες έρευνες της επιστήμης του εγκεφάλου, αλλά και η σοφία των σπουδαίων διευθυνόντων συμβούλων εταιρειών από τους οποίους έχει πάρει συνέντευξη ο Δρ. Τιμ Έργουιν γι’ αυτό το βιβλίο, μας δίνουν τις απαντήσεις που αναζητούσαμε επί τόσο καιρό.
Στις περισσότερες επιχειρήσεις, οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για να αξιολογηθούν οι υφιστάμενοι, όπως οι αξιολογήσεις απόδοσης και τα συστήματα αξιολόγησης πολλαπλών κριτών, συχνά καταφέρνουν το ακριβώς αντίθετο από αυτό που σκοπεύουν. Αναπόφευκτα, αυτό που εκφράζουμε είναι Λόγια Θανάτου. Η επιστήμη του εγκεφάλου μάς αποκαλύπτει ότι οι μέθοδοι αυτοί συνήθως προκαλούν μία φυσική “αρνητική προδιάθεση” η οποία είναι ενστικτώδης σε όλους μας.
Τα πρόσφατα χρόνια, η επιστήμη ανακάλυψε ότι η επιβεβαίωση επιφέρει τεράστιες θετικές αλλαγές στον εγκέφαλο. Απελευθερώνει συγκεκριμένες νευροχημικές ουσίες που σχετίζονται με την ευφορία και την αποδοτικότητα. Είναι εντυπωσιακό, αλλά η επίκριση προκαλεί την ακριβώς αντίθετη αντίδραση των νευρώνων. Το πιο πρωτόγονο τμήμα του εγκεφάλου περνά σε κατάσταση άμυνας, χειροτερεύοντας την αποδοτικότητά μας, τορπιλίζοντας τα κίνητρά μας, και περιορίζοντας τις ανώτερες δυνατότητές μας.
Πώς θα ανακατευθύνουμε υπαλλήλους που έχουν υπερβεί τα όρια δίχως να προκαλέσουμε τη φυσική τους “αρνητική προδιάθεση”; Οι ηγέτες πρέπει να αφαιρέσουν για πάντα από το λεξιλόγιό τους την έννοια της “εποικοδομητικής επίκρισης”. Η επιστήμη του εγκεφάλου μάς λέει ότι πρέπει να δημιουργήσουμε μία σχέση ανάμεσα στο έργο του υπαλλήλου και στις φιλοδοξίες του. Αυτό το βιβλίο υποστηρίζει μία καινούρια προσέγγιση, η οποία θα συντονίσει τους εργαζόμενους με τον σκοπό της επιχείρησης, τη στρατηγική και τους στόχους της, και που ονομάζεται “Συμμαχική Ανατροφοδότηση”.