Ο Ulrich Beck συμπεριέλαβε στη θεωρία του σχεδόν κάθε πτυχή του σύγχρονου βίου: η καθημερινή ζωή και η ατομική αναστοχαστικότητα, οι επιλογές σχεδιασμού της ατομικής βιογραφίας αλλά και ο κοινωνικός σχεδιασμός, οι διεθνείς αλληλεπιδράσεις, ο πόλεμος, η πολιτική, η θρησκεία, η τεχνολογία και το περιβάλλον, όλα βρίσκουν ωσάν κομμάτια ψηφιδωτού τη θέση τους στη μεγάλη εικόνα της Δεύτερης Νεωτερικότητας. Η εικόνα αυτή δεν φαίνεται να είναι τέλεια στις λεπτομέρειές της αλλά γεμάτη με τολμηρές μείξεις χρωμάτων και στοιχείων του κόσμου τόσο στις μάκρο- όσο και στις μικρο-διαστάσεις του.
Όπως είναι φυσικό, μια “μεγάλη” και συνθετική για το παρόν πολιτισμικό παράδειγμα θεωρία δεν θα μπορούσε παρά να προκαλέσει πολύτροπες αναγνώσεις. Η παρούσα μελέτη αποτελεί μια κριτική παρουσίαση της θεωρίας του Beck και μια προσπάθεια ένταξής της στο ευρύτερο συγκείμενο της σύγχρονης κοινωνικής θεωρίας. Ας ειπωθεί προοιμιακά ότι η αναστοχαστική προσέγγιση στις κοινωνικές επιστήμες δεν ακυρώνει την αξία του αναλυτικού λόγου. Κάθε άλλο μάλιστα. Η θεωρία εκείνη, η οποία μπορεί να διανοίξει τους επιστημολογικούς μας ορίζοντες και έτσι να οδηγήσει στη διεύρυνση της γνώσης μας για τον κοινωνικό κόσμο επιτελεί την αποστολή που της επιφυλάσσει ο επιστημονικός της χαρακτήρας.
