Tο αφηγηματικό ποίημα Ερωτόκριτος, έργο του σημαντικότερου εκπρoσώπου της Κρητικής Αναγέννησης Βιτσέντζου Κορνάρου, γράφτηκε στις αρχές του ΙΖ’ αιώνα και αποτελεί ένα προσφιλές λαϊκό ανάγνωσμα και κορυφαίο έργο της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Αφηγείται σε 10.012 δεκαπεντασύλλαβους ομοιοκατάληκτους στίχους την απαγορευμένη αγάπη δύο νέων, του Ερωτόκριτου, γιου του έμπιστου συμβούλου του βασιλιά, και της Αρετούσας, κόρης του βασιλιά Ηρακλή. Η διαφορετική κοινωνική θέση τους στέκεται εμπόδιο και οι δύο νέοι καλούνται μέσα από αλλεπάλληλες δοκιμασίες να παλέψουν για την ευτυχία τους.
Ένα έργο με διαχρονική ακτινοβολία που εξιδανικεύει τον έρωτα, υμνεί την αγάπη και την αξία της φιλίας, ενώ μαγνητίζει με τη λυρική του έκφραση, τον ρομαντισμό και το γλαφυρό του ύφος.
Ο Ερωτόκριτος εκδίδεται για πρώτη φορά το 1713 στη Βενετία, στο τυπογραφείο του Antonio Bortoli, ενώ τρία αντίτυπα από την πρώτη έκδοση σώζονται ως τις μέρες μας, ένα στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη στην Αθήνα, ένα στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Γρεβενών και ένα στην Biblioteca Civica της Vicenza. Μελοποιήθηκε από τον συνθέτη Χριστόδουλο Χάλαρη και ερμηνεύτηκε από τον Νίκο Ξυλούρη.
