Από μικρά παιδιά, η Ζιζού και ο Άλκιμος κάνουν πάντα μαζί τα πράγματα που αγαπούν.
«Έλα μαζί μου στην κουζίνα», λέει η Ζιζού, και ο Άλκιμος την κοιτάζει ξαφνιασμένος.
«Στην κουζίνα; Να κάνουμε τι; Γιατί δεν έρχεσαι εσύ καλύτερα μαζί μου στην αυλή για να παίξουμε ποδόσφαιρο;».
Σε μια άλλη στιγμή, το νεαρό αγόρι προτείνει στην κολλητή του: «Γρήγορα, έλα μαζί μου στο συνεργείο του μπαμπά μου», και η Ζιζού αναρωτιέται τι να κάνει μέσα στις μουτζούρες. Επειδή όμως αγαπά τον Άλκιμο, ξεπερνά τον δισταγμό της, και εκείνος, με τη σειρά του, την ακολουθεί στην τελική πρόβα μπαλέτου.
Γιατί η αληθινή φιλία νικά κάθε στερεότυπο και φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά όταν μοιράζονται τα ενδιαφέροντά τους.
