Πέρµαφροστ είναι το µόνιµα παγωµένο υπέδαφος, εκείνο το µέρος της γης που δεν ξεπαγώνει ποτέ. Το πέρµαφροστ αποτελεί τη µεµβράνη που καλύπτει την ηρωίδα αυτού του βιβλίου. Είναι ο τρόπος της για να διατηρήσει το πολύ τρυφερό κοµµάτι που υπάρχει µέσα της, µέσα σε κάθε άνθρωπο που διαπλάθεται. Ο εξωτερικός κόσµος απειλεί, πρέπει να τολµήσεις να βγεις από το οικογενειακό κελί, να αφοπλίσεις την εµµονική µε την υγεία µητέρα, την εµµονική µε την ευτυχία αδελφή. Πρέπει να αρνηθείς να πληρώσεις το χρέος όσων επένδυσαν σ’ εσένα, δεν υπάρχει τίποτα που µπορείς να περιµένεις από µια λεσβία αυτόχειρα. Μετά, να συγκεντρώσεις δυνάµεις, να µην κάνεις τίποτα άλλο από το να πηδιέσαι και να διαβάζεις. Να βρεις έναν χώρο όπου το ψέµα δε θα είναι απαραίτητο, όπου ο πάγος θα µπορεί να σπάσει. Και ν’ αρχίσεις.
«Η δύναµη του φόβου βρίσκεται στο άθροισµα κάθε µικρού ονείρου που γίνεται σκόνη» λέει η ηρωίδα κι αρχίζει να περπατά δίχως δεκανίκια. Η ελεύθερή της ζωή, θανάσιµα απροσδόκητη, τεντώνεται από τη µία άκρη µέχρι την άλλη αυτού του µυθιστορήµατος όπως το σκοινί του ισορροπιστή σε ύψος εκατό µέτρων. Η Εύα Μπαλταζάρ το περπατά µε το σθένος και την κοµψότητα των µεγάλων συγγραφέων.
«Η εµπειρία της ανάγνωσης αυτού του βιβλίου είναι κυριολεκτικά αξέχαστη». The New York Times
«Το Πέρµαφροστ της Μπαλταζάρ είναι ένα αυστηρό παλτό, ένα καβούκι ανάµεσα σ’εκείνη και στον κόσµο, που της επιτρέπει να πάρει απόσταση από τα συναισθήµατά της και από τους ανθρώπους που περνούν από τη ζωή της. Μέσα από τις ρωγµές που σχηµατίζονται όµως διακρίνουµε ένα µάγµα αισθήσεων, αµφιβολιών και προσδοκιών που κρύβεται από το εξωτερικό βλέµµα, σαν θησαυρός προϊστορικός». Le Monde
