Ο Μακιαβέλι, μέγας εκπρόσωπος της Αναγέννησης, «δαιμονοποιήθηκε» και Ο Ηγεμόνας του απαγορεύτηκε από το Βατικανό, που τον ανέγραψε στον Κατάλογο Απαγορευμένων Βιβλίων (Index). Αλλά και ο Νίκος Καζαντζάκης, μεταφραστής του Ηγεμόνα τέσσερις και πλέον αιώνες μετά τη συγγραφή του, δέχτηκε κοσμικά και εκκλησιαστικά πυρά, και το έργο του Ο Τελευταίος Πειρασμός απαγορεύτηκε, επίσης, από το Βατικανό και ανεγράφη στον Index. Τελικά, το 1966 το Βατικανό κατάργησε τον Κατάλογο των Απαγορευμένων Βιβλίων, από τον οποίον νωρίτερα είχε αφαιρεθεί Ο Ηγεμόνας. Και, παρ’ όλη την παρερμηνεία και την πολεμική που κατά καιρούς δέχτηκαν οι δύο πνευματικοί δημιουργοί, αμφότεροι λογίζονται κλασικοί, ο καθένας στο πεδίο του.
Μέσα από τη νέα αυτή έκδοση ξανανταμώνουν τώρα, στην αυγή του 21ου αιώνα, οι δύο αυτοί άντρες, που υπήρξαν στοχαστές που προκάλεσαν τις καθιερωμένες αντιλήψεις της εποχής τους και αντιμετώπισαν τις συνέπειες της τόλμης τους. Ο Καζαντζάκης, μέσα από τον Ηγεμόνα, διερευνά το διαχρονικό ερώτημα αν η πολιτική μπορεί να συνδυάσει την αποτελεσματικότητα με την ηθική ή αν είναι καταδικασμένη να παραμένει ένας χώρος όπου η δύναμη υπερισχύει της ηθικής αρχής.
Επιπλέον, το βιβλίο αποτελεί ένα χρήσιμο ανάγνωσμα για όσους ενδιαφέρονται για την πολιτική σκέψη και τη φιλοσοφία της εξουσίας. Δεν είναι απλώς μια βιογραφία, αλλά μια πρόσκληση σε βαθύτερη σκέψη για την πολιτική πραγματικότητα και τη φύση της ανθρώπινης διακυβέρνησης.
