“Κρήτη τις γαια έστι, μέσω ενί οίνοπι πόντω,
καλή και πίειρα, περίρρυτος· εν δ’ άνθρωποι
πολλοί, απειρέσιοι, και εννήκοντα πόληες”
(Ομήρου Οδύσσεια Τ, 172-174)
“Φυλή αληθινά αξιοθαύμαστη, που έμαθε να διατηρεί εις πείσμα των περιπετειών σαράντα αιώνων αλώβητα τα εθνικά χαρακτηριστικά και την καθαρή γλώσσα της: ανδρεία, ανάμεικτη με το αίσθημα της ανεξαρτησίας, που συχνά βρίσκεται κοντά στην απείθεια, ευφυία ζωηρή, φλογερή φαντασία, γλώσσα γεμάτη εικόνες, αυθόρμητη και ανεπιτήδευτη, αγάπη στην κάθε μορφή περιπέτεια, ακατανίκητη ελευθερίας, που συμπορεύεται με την ακόρεστη επιθυμία της προβολής… Χώρα εύκαρπη, που αδιάκοπα γεννά τους πιο άξιους ανθρώπους στην Εκκλησία και στην Πολιτεία, στις επιστήμες και στα γράμματα, στην οικονομία και στον πόλεμο…”
(L. Petit, λατίνος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών)
