ΤΟ ΠΙΣΤΟΛΙ ΤΟΥ ΝΕΥΤΩΝΑ

Το φθινοπωρινό μεσημέρι της Θεσσαλονίκης παραχώρησε τη θέση του σ’ ένα κρύο λονδρέζικο πρωινό, στα μέσα του 17ου αιώνα. Ο νεαρός Νεύτωνας αναζητά εκδότη για τη “Μέθοδο των Ροών” του σε μια πόλη που προσπαθεί να ξεπεράσει τη μεγάλη πυρκαγιά και να αναγεννηθεί από τις στάχτες της. Στην άλλη πλευρά της Μάγχης, στο κέντρο της ευρωπαϊκής διανόησης, ο διπλωμάτης Λάιμπνιτς, απεσταλμένος ενός Γερμανού βαρόνου, προσπαθεί να πείσει τον Γάλλο βασιλιά να μην επιτεθεί στην Ολλανδία ενώ παράλληλα δίνει διέξοδο στο μαθηματικό πάθος του με τη συγγραφή του “Απειροστικού Λογισμού” του. Λίγα χρόνια αργότερα οι δυο γίγαντες της διανόησης, καθένας ξεχωριστά, δηλώνουν ότι κατέχουν την πατρότητα του “Λογισμού”, μια μαθηματική ιδέα που έμελλε να αλλάξει τα πάντα στις επιστήμες. “Πάντα με συνέπαιρναν οι υποθέσεις φόνου με ασυνήθιστα κίνητρα, ωστόσο δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα αναλάμβανα να εξιχνιάσω ένα έγκλημα που έμοιαζε με παιχνίδι, στις οδηγίες του οποίου υπήρχε η πιο διάσημη διανοητική τιτανομαχία όλων των εποχών. Η πατρότητα της απόδειξης ανήκει πάντα σε έναν – ό, τι ακριβώς συμβαίνει και στον αθλητισμό: ο πρώτος είναι πρώτος, ο δεύτερος τίποτε. Έπρεπε να ντυθώ τα ρούχα τους – να σκεφτώ όπως σκέφτονταν”.