Η ΤΖΙΧΑΝΤ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Τι οδήγησε τον Μπασάρ αλ Ασάντ να εγκαταλείψει νύχτα (στην κυριολεξία) την Συρία μετά από 54 χρόνια εξουσίας της οικογένειας Άσαντ; Τι μέλλει γενέσθαι στη Συρία; Είναι πλέον η αραβική χώρα του Λεβάντε ένα de facto τουρκικό προτεκτοράτο; Υλοποιείται ο τουρκικός Εθνικός Όρκος στη Μέση Ανατολή; Ποια στάση θα κρατήσουν Κούρδοι, Δρούζοι, Αλεβίτες και Χριστιανοί στη Συρία;
Η ΜΙΤ, πριν το 2012, δεν είχε ούτε το οργανόγραμμα, ούτε τις πιστώσεις, ούτε τους ανθρώπινους και τεχνολογικούς πόρους που απαιτούσαν οι περιστάσεις στην Συρία. Η ανάληψη της Υπηρεσίας από τον Χ. Φιντάν (Μάιος 2010) αποδείχτηκε σωτήρια καθώς η ΜΙΤ προέβη στη σημαντικότερη μεταρρύθμιση της σύγχρονης ιστορίας της. Η Τουρκία (μέσω της ΜΙΤ/Γενικού Επιτελείου) χρησιμοποίησε τα κάτωθι εργαλεία:
α) παροχή υλικής υποστήριξης, όπως εκπαίδευση, μισθοί και εξοπλισμός στους μισθοφόρους του Ελεύθερου Συριακού Στρατού,
β) εδραίωση κοινής αντίληψης περί εχθρού (Κούρδοι, καθεστώς Άσαντ) με βάση τη κουλτούρα (Τουρκμένοι) ή θρησκεία (Σουνιτικό Ισλάμ),
γ) παρουσία Αράβων και Τουρκμένων στις δύο πλευρές των συνόρων Τουρκίας – Συρίας,
δ) τακτική του «διαίρει και βασίλευε» εντός των αντι-καθεστωτικών δυνάμεων.
Η Τουρκία ενήργησε άμεσα για την αποκατάσταση βασικών υποδομών ‒στις υπό κατοχή περιοχές‒ προκειμένου να κερδίσει τις «καρδιές» του τοπικού πληθυσμού. Η κυβέρνηση Ερντογάν εφάρμοσε σχέδιο «εκτουρκισμού», αντικαθιστώντας τα ονόματα των δρόμων και των δημόσιων πλατειών με τουρκικά και οθωμανικά ονόματα. Η πλατεία Αφρίν, για παράδειγμα, μετονομάστηκε σε πλατεία «Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν» και το δημόσιο πάρκο στο Ιζάζ πλέον αποκαλείται «Πάρκο του οθωμανικού έθνους».
Το παρόν πόνημα, μοναδικό σε ευρωπαϊκό επίπεδο, παρουσιάζει με λεπτομέρειες την ανθρωπογεωγραφία του καθεστώτος Τζολάνι. Επιπλέον, καταγράφει τις κύριες σουνιτικές – σαλαφικές – τζιχαντιστικές οργανώσεις ενώ αναλύει και τον ρόλο των ΗΠΑ, Κατάρ και Σαουδικής Αραβίας την περίοδο του πολέμου (2011-2018). Στο βιβλίο υπάρχει ειδικό Κεφάλαιο για τη δράση της περιβόητη