Δυο μέρες μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. ο Βάλτερ και η Ίνγκε Μπίσοφ εγκαταλείπουν την παλιά τους ζωή –το σπίτι. τον κήπο. τη δουλειά τους και τη χώρα– και ξεκινούν ένα μακρύ ταξίδι. Μένουν σε κέντρα προσωρινής φιλοξενίας και σε ξενώνες κάθε είδους κυνηγώντας. τριάντα χρόνια μετά. το νεανικό τους όνειρο. το μεγάλο μυστικό. Ενώ ο γιος τους. ο Καρλ. ανυποψίαστος. δραπετεύει από το καθήκον να φροντίζει το σπίτι των γονιών του στη μικρή πόλη Γκέρα. Θα περιπλανηθεί στους δρόμους του Βερολίνου μέχρι να τον υποδεχτεί στους κόλπους του το «έξυπνο τσούρμο». μια ομάδα νέων γυναικών και ανδρών. που οργανώνει ένα αντάρτικο πόλης για να προστατέψει και να οικειοποιηθεί τα εγκαταλειμμένα σπίτια και διευθύνει το υπόγειο μπαρ Άσσελ. Ο Καρλ θα περάσει μέσα από το χάος ενός νέου κόσμου. ελπίζοντας πάντα πως θα ξαναβρεί τη μοναδική γυναίκα που αγάπησε.
Ένα πανόραμα των πρώτων χρόνων μετά την πτώση του Τείχους. μιας εποχής γεμάτης ανατροπές. όπου όλα έμοιαζαν πως μπορούν να συμβούν. Ένα οδοιπορικό στη μισή υδρόγειο. μια ιστορία στην καρδιά του Βερολίνου. μια οικογένεια που το φθινόπωρο του ’89 σκορπίζει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και αγωνίζεται να επανασυνδεθεί. ένα φορητό ραδιόφωνο της δεκαετίας του ’60.
«Ένα πολιτικό μυθιστόρημα. όχι επειδή μιλάει για μια εποχή μεγάλων πολιτικών αλλαγών. αλλά επειδή αποκαλύπτει τον πυρήνα οτιδήποτε πολιτικού. τη διττή του φύση: την ένωση της ποιητικής ρήξης με τον μυστικισμό της επανάστασης». Die Zeit
«Ο Ζάιλερ εδώ φτάνει στο επίπεδο του Πύντσον. Κάνει πραγματικά παγκόσμια λογοτεχνία». Denis Scheck. SWR lesenwer
«Ο Ζάιλερ κατορθώνει κάτι αξιοθαύμαστο: να μιλήσει για την υπαρξιακή εμπειρία του να ζει κανείς με τρόπο ποιητικό σε ένα μυθιστόρημα που λατρεύεται από το πλατύ κοινό (με την καλύτερη σημασία του όρου)». FAZ
«Ο Λουτς Ζάιλερ σκηνοθετεί με μαεστρία το μεγάλο θέατρο του κόσμου». Paul Jandl. Welt am Sonntag
