Το παρόν λεξικό της αρχαίας ελληνικής συντάχτηκε με τρεις βασικές καινοτομίες σε σχέση με τα αντίστοιχα λεξικογραφικά εγχειρίδια:
- Επιλέχτηκαν σκόπιμα μόνο τα δασικά ρήματα της αρχαίας ελληνικής, γιατί αυτά αποτελούν την πεμπτουσία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, της σύγχρονης γνώσης, αλλά κ’ της εκπαιδευτικής εξέτασης.
- Κάθε ρήμα αναλύεται με βάση το τρίπτυχο: γραμματική – συντακτικό – λεξιλόγιο. Επομένως, η πλήρης τυπική διάταξη κάθε ρήματος έχει ως εξής:
- Γραμματική:
- Πίνακας αρχικών χρόνων με πλήρη χρονική κ’ εγκλιτική αντικατάσταση. Ποιητικοί κ’ μεταγενέστεροι τύποι σημειώνονται σε παρενθέσεις ( ) κ’ αγκύλες [ ] αντίστοιχα, όπου αυτοί κρίθηκαν απαραίτητοι. Ορισμένοι ΠΡΤ κ’ ΥΠΡ έχουν σχηματιστεί κατ’ αναλογία ΕΝΣ κ’ ΠΡΚ αντίστοιχα.
- Γραμματικές παρατηρήσεις που αφορούν στα δίχρονα, στην κλίση, στον αναβιβασμό του τόνου, στους παρόμοιους τύπους του ρήματος με άλλα ρήματα. Παραλείφθηκε η ετυμολογία με τη στενή έννοια του όρου, επειδή δεν αποτελεί αντικείμενο διδασκαλίας ή εξέτασης πλέον.
- Συντακτικό:
- Βασικές συντάξεις κάθε ρήματος κ’ η μετάφραση αυτών αναλυτικά. Οι συντάξεις με εμπρόθετο προσδιορισμό σημειώνονται, όπου κρίθηκε απαραίτητο.
- Λεξιλόγιο:
- Σύνθετα του ρήματος με τη μετάφρασή τους κ’ σε ορισμένες περιπτώσεις με τη σύνταξή τους. Τα σύνθετα επιλέχτηκαν με βάση τη συχνότητά τους στα κείμενα, όπως επίσης αν αλλάζει η σημασία τους στα νέα ελληνικά.
- Διάφορα: χρήσιμες πληροφορίες, που δεν μπορούσαν να καταταχθούν σε άλλη κατηγορία κ’ διαφέρουν από ρήμα σε ρήμα.
- Παράγωγα στη νέα ελληνική κάθε ρήματος.
- Ρηματικά επίθετα πολυσύχναστα ή δυσνόητα.
- Δίνονται τα παράγωγα κάθε ρήματος στη νέα ελληνική κ’ όχι στην αρχαία. Η επιλογή αυτή, αν κ’ τολμηρή για λεξικό αρχαίας ελληνικής, εξυπηρετεί δύο σκοπούς: αρχικά τη σύνδεση -από τον καθηγητή ή από το μαθητή- της αρχαίας με τη νέα ελληνική κ’ μάλιστα με τη μορφή ενός ετυμολογικού παιχνιδιού, που επιφυλάσσει εκπλήξεις. Έπειτα, ανταποκρίνεται σε συγκεκριμένους τύπους ασκήσεων σύμφωνα με το νέο εκπαιδευτικό σύστημα.
