Κουρασμένος ο Νάιαλ σκαρφάλωσε στην κορυφή του λόφου και κοίταξε πέρα στα λιβάδια… Έβγαλε το ασημένιο μαχαίρι από τη ζώνη του, γονάτισε πίσω από ένα θάμνο και περίμενε… Η νύχτα απλωνόταν ήρεμη και σιωπηλή. Σταδιακά το σκοτάδι έγινε πιο πυκνό, απαλύνοντας τα σκληρά περιγράμματα των δέντρων και των θάμνων, προσδίδοντας έναν αέρα μυστηρίου και μετατρέποντας το λόφο σε ένα μέρος όλο παράδοξες σκιές. Ο Νάιαλ, κοιτώντας κρυμμένος πίσω από το θάμνο, ρίγησε, γιατί ένιωσε σαν να είχε μεταφερθεί χιλιάδες χρόνια πίσω, στο παρελθόν της Ιρλανδίας. Και τότε ο λόφος άνοιξε. Δεν ακούστηκε κανένας θόρυβος μέσα από τη γη, αλλά ήταν σαν η γη από μόνη της να μετακινήθηκε και να χάθηκε. Μικροσκοπικά πολύχρωμα φώτα τρεμόσβηναν στα βάθη του λόφου και μέσα στη νυχτερινή ατμόσφαιρα ακούστηκε ο ήχος από σάλπιγγες, απόμακρος και οξύς. Και μετά, ο καθαρός χτύπος των οπλών αλόγων που χτυπούσαν πάνω σε πέτρες ενώθηκε με το κουδούνισμα των χαλιναριών. Η στρατιά των ξωτικών έβγαινε έξω…
Μια μικρή συλλογή με τις καλύτερες ιστορίες από τον μαγικό κόσμο των Ξωτικών, από τις αρχαίες παραδόσεις της Σκωτίας και της Ιρλανδίας.
