ΝΑ ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ

Η μεταμοντέρνα κατάσταση, το μεγάλο ρεύμα ενός ανθρωποκεντρισμού που παγιώθηκε χωρίς εξωκοσμικόν ορίζοντα, ακυρώνει τις πηγές νοήματος που άρδευσαν οτιδήποτε γόνιμο συνέβη στον νεώτερο στοχασμό· την συμπάγεια της έννοιας της φύσεως και της ενοποιού λειτουργίας του αρχαιοελληνικού εξωκοσμικού Ενός, καθώς και τη δυνατότητα θέωσης του κτιστού, όπως την εγκαινιάζει η Βιβλική εμπειρία.Είναι φανερό ότι οι ενδοκοσμικές σκοτεινές μεταφυσικές των ολοκληρωτισμών, της Βιοτεχνολογίας και του Γουοκισμού είναι απλά πίστες για την απογείωση ενός μετανθρωπισμού που δεν θέλει να ξέρει τίποτα για τον Ηράκλειτο ή τον Πλάτωνα ή φυσικά τον Μάξιμο Ομολογητή, τον Θωμά Ακινάτη, ή τον Γρηγόριο Παλαμά…, όλη η μεταφυσική αναφορικότητα του ανθρώπου περιορίζεται πλέον “στο σκοτεινό άστρο της επιθυμίας”.Με ποιες λοιπόν προϋποθέσεις μπορούμε να ξανασκεφτούμε τον ανθρωπισμό; Επειδή η επανάληψη της σκέψης των κλασικών είναι αδύνατη σήμερα, αυτό που απαιτείται είναι η ερμηνευτική μεταφορά των ουσιωδών της σκέψης αυτής στο σήμερα, με τους σημερινούς όρους διασκεπτικής και υπαρξιακής κατανόησης – και σε αυτό πρέπει ανυπερθέτως να προστεθούν, ει δυνατόν, νέες ενοράσεις, έννοιες και προτάσεις…Να ξαναπιάσουμε την ιστορία από την αρχή – αυτό υπήρξε το μέλημά μου εδώ και δεκαετίες, όπως ήδη έχει εκφραστεί σε μια σειρά από θεολογικά και φιλοσοφικά έργα. Στο βιβλίο αυτό, έχω επιλέξει μια σειρά από διαλόγους μου (αυτό που κοινώς λέγεται “συνεντεύξεις”) με σημαντικούς εκπροσώπους του δημοσιογραφικού χώρου (διότι, ως εκ θαύματος, υπάρχουν τέτοιοι ακόμη) που διεξήχθησαν κατά την τελευταία δεκαετία, για τα ζητήματα αυτά. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, οι τυχόν ακροατές/θεατές θα διαπιστώσουν πως εδώ το περιεχόμενο των αποκρίσεων του συγγραφέα έχει γίνει αντικείμενο εκτεταμένης επεξεργασίας και έχει αλλάξει πολύ σε σχέση με το εκφωνηθέν, με σημαντικές παρατηρήσεις και προσθήκες.